De Tennisclub Bargeres leeft, nee bruist!

Korte samenvatting van 35 jaar clubhistorie (geschreven door Dick Woltjes ter gelegenheid van ons 35 jarig jubileum)

 

Begin jaren 80 wordt  duidelijk dat de mogelijkheden om te tennissen in Emmen beperkt zijn. LTC heeft  een ledenstop. De wijk Bargeres kent  wel een aantal sportverenigingen maar geen tennisclub. In de wijk Rietlanden verschijnt  de eerste bebouwing. Het lijkt  een logische keuze  om te onderzoeken of tussen deze beide wijken in, naast de voetbalclub Bargeres, een tennisclub zou kunnen bestaan. Er zijn daar mogelijkheden en in de wijk Bargeres is  veel animo. Dat leidt  tot de oprichtingsvergadering op 25 maart 1981 in het Brinkenhoes. De 73 aanwezigen besluiten enthousiast en vol overtuiging tot oprichting van de tennisclub Bargeres. De eerste voorzitter, Steef van Dongen, moet het doen met een begroting van 27.000 gulden.

 

De 300 leden die al snel toetreden,  betalen 100 gulden contributie. Op 2 mei 1981 wordt  voor het eerst gebruik gemaakt van de 4 kunststof banen, zeg maar: betonbanen. Een clubhuis is er niet. Maar een schaftkeet van de gemeente brengt uitkomst. Wel gezellig maar niet praktisch. Eind ’81 wordt daarom gestart met de bouw van 2 kleedkamers. Deze worden in ’82 in gebruik genomen. In datzelfde jaar wordt besloten de kleedkamers uit te breiden met een kantine, zodat  er in ’83 beschikt kan worden over een echt clubhuis: “Bar Jerez”.

 

In ’83 wordt  TCB lid van de KNLTB en kan deelname aan de competitie starten.  De club groeit en bloeit. Er wordt hier en daar al gesproken over de noodzaak om uit te breiden met gravelbanen, zeg maar: echte banen.  Het bestuur ontwikkelt plannen voor  2 gravelbanen in ’86.  De leden worden van alle ontwikkelingen goed op de hoogte gehouden middels het clubblad “Barger-Ace”. Berend Nijmeijer neemt  in ’85 de voorzittershamer over van Steef van Dongen. In dat jaar groeit  de club naar 400 leden. De 2 geplande gravelbanen worden in ’86 gerealiseerd. Maar daar blijft het niet bij: in het donker kun je geen balletje slaan, dus ook verlichting! In ’86 vieren we het eerste lustrum van onze club. Omdat we te klein behuisd zijn vindt dit plaats in het clubhuis van de voetbalclub Bargeres. Prachtig feest! In ’87 stijgt  het ledenaantal  naar 500. En nu er toch verlichting is wordt er gestart met de zomeravondcompetitie.. 

 

In 1988 komen er plannen voor een aanzienlijke uitbreiding van het park. I.v.m. de ledentoename is dat nodig. In ’89 wordt dit o.l.v. de nieuwe voorzitter Ben Mulder gerealiseerd: 2 gravelbanen (7 en 8), verlichting op alle banen, beregeningsinstallatie en last but not least uitbreiding van het clubhuis. Het maximum aantal leden wordt vastgesteld op 760. In 1991 wordt het 2e lustrum gevierd in een grote feesttent op baan 1 en 2. Dat moet kunnen, want daar ligt nog steeds beton. In ’94 komt er  een einde aan. De geliefde/gehate kunststof-betonbanen worden vervangen door gravel op 1 en 2; op 3 en 4 wordt gekozen voor  kunstgras. Dit is ook het jaar dat afscheid genomen wordt  van onze trainer Hans Picek. In ’95 zijn de verwachtingen over de groei van de club buitengewoon positief. Er wordt gesproken over mogelijk  1200 leden en 14 banen. Niet alles wordt werkelijkheid….

 

In ’96 wordt het derde lustrum gevierd. In het lustrumlied klinkt de energie door: “…laat de ballen knallen…” In deze periode blijkt dat de club een bredere sociale functie dan alleen tennis heeft. Er worden meerdaagse boottochten op de wadden georganiseerd met feestelijke uitstapjes op de eilanden. Hoewel de eerder voorspelde groei niet realistisch blijkt te zijn, is er wel behoefte aan renovatie en uitbreiding van het clubhuis. Er gaan een paar jaar overheen, maar in 2002 vindt de oplevering plaats. In deze periode wordt afscheid genomen van Aimee Brink, onze tennislerares van het eerste uur.  In 2003 wordt de aftredende voorzitter Ben Mulder benoemd tot erelid. Onder zijn opvolger Rob van der Meer wordt er gewerkt met een nieuw beleidsplan. Uitgangspunt is nog steeds: we leveren prestaties, maar niet zonder sociale contacten en gezelligheid; daarnaast is de  commissie-structuur  essentieel voor de club. Anders geformuleerd: de vrijwilligers zijn belangrijk en zullen dat blijven.  Dit is ook de tijd dat er discussie ontstaat over hoe we ons dienen te gedragen op de club.

 

Ter ondersteuning worden daarvoor  tien gedragsregels vastgesteld: “De Tien van Bargeres”. Ruud Koning die al jaren leiding geeft aan het trainerscorps krijgt versterking van broer Johan. In die jaren hebben we ruim 800 leden. In 2004 doen er 27 teams aan de competitie mee en het eerste team promoveert in dat jaar naar de 3e klasse.  Naast alle aktiviteiten is ons “Open” een belangrijk evenement: het Perry Sport Open. 2006 komt dichterbij; het jaar waarin het  5e lustrum wordt gevierd. Een daverend feest.aarna wordt weer overgegaan tot de orde van de dag. De gravelbanen vergen veel onderhoud en de kunststofbanen worden als niet prettig ervaren. Na felle discussies wordt besloten ze te vervangen door smashcourt. Deze worden in de loop van 2007 gerealiseerd. Naast 7 smashcourtbanen blijven 2 gravelbanen intact.  In dat jaar wordt ook de overkapping van het terras gerealiseerd.  

 

De smashcourtbanen zijn een succes. Belangrijk daarbij is dat er ’s-winters  gespeeld kan worden. Langzamerhand wordt zichtbaar dat de gigantische groeiverwachtingen qua ledenaantal te optimistisch zijn. In 2008 is er sprake van een daling naar 675 leden. Er worden veel plannen ontwikkeld om de daling een halt toe te roepen.  O.m. worden er 2 open dagen per jaar voor basisscholen gepland.n 2010 promoveert het eerste herenteam naar de 2e klasse. Het is ook het jaar dat een vrijwilliger van het eerste uur  Ton van der Kaap afscheid neemt. Hij wordt benoemt tot erelid.  

 

Naast de clubkampioenschappen en het “Open” is er binnen de club veel ruimte voor de recreatieve toernooien. Zo hebben we in 2012: het Apres-ski toernooi, het Zomertijdtoernooi, het vakantietoernooi en het Wintertijdtoernooi. Op deze manier blijft  het belangrijke beleidsuitgangspunt, namelijk  evenwicht tussen prestatie en recreatie,  in stand. In 2013 wordt het winterlidmaatschap ingevoerd. Er is discussie over terrasverwarming . Er gaat wat tijd overheen maar uiteindelijk kan iedereen, roker en niet-roker genieten van een verwarmd terras. In 2014 wordt  afscheid genomen van het clubblad “Barger-Ace”. Het clubnieuws wordt in het vervolg via de website overgedragen. 

 

In 2015 treed, na een lastige periode, met veel vertrouwen van de leden Helenus de Reus als voorzitter aan. En dan opeens is het alweer 2016, 35 jarig bestaan. Ontspannen feestje, dat samenvalt met het “Open”, ondertussen het “Maarten Open”


En nog steeds geldt:  de club leeft, nee bruist!!

Meer afbeeldingen uit de "oude doos"?  Klik Hier

door Dick Woltjes